ביאור:איוב כ

בראשית שמות ויקרא במדבר דברים - יהושע שופטים שמואל מלכים ישעיהו ירמיהו יחזקאל תרי עשר - תהילים משלי איוב חמש מגילות דניאל עו"נ דה"י

איוב פרק א ב ג ד ה ו ז ח ט י יא יב יג יד טו טז יז יח יט כ כא כב כג כד כה כו כז כח כט ל לא לב לג לד לה לו לז לח לט מ מא מב (אנדערע ווערסיעס פון איוב כ)

---

א און געעגטפערט האט צופר דער נעמתי און האט געזאגט:

ב דאריבער צווינגען מיך מיינע געדאנקען צו ענטפערען, צוליעב די אונגעדולד פון מיינע געפיהלען אין מיר.

ג איך הער דעם פארוואורף פון מיין שאנד, און א גייסט פון מיין פארשטאנד רופט אויס צו מיר.

ד דו ווייסט עס דאך, (עס איז) פון אייביג אן, זינט דער באשאפונג פון דעם מענשען אויף דער ערד.

ה דער טריאומף-געזאנג פון דיי שלעכטע איז בלויז קורץ, די פרייד פון די פאלשע בלויז א וויילע.

ו ווען ביזן הימעל זאל דערגרייכען זיין גרויסקייט, ווען זיין קאפּ זאל די וואלקענס אנשפּארען.

ז ווי זיין אייגען מיסט וועט ער פארלארען געהן אויף אייביג. די וועלכע האבען איהם געזעהן וועלען זאגען: וואו איז ער?

ח ווי א טרוים פליהט ער אוועק און זיי וועלען איהם ניט געפינען, ער פארנעהט ווי א זעהונג פון דער נאנכט.

ט דאס אויג וואס האט איהם אנגעקוקט וועט איהם ניט ווידערזעהן, און זיין פּלאטץ וועט איהם מעהר ניט אנבליקען.

י זיינע קינדער וועלען (זוכען צו) באפרידיגען די פארארעמטע, און זיינע אייגענע הענד וועלען אפּגעבען צוריק זיין (אנגעראבּעוועט) פארמעגען.

יא זיינע ביינער מעגען פול זיין מיט יוגענד-קראפט, זי וועט מיט איהם זיך לייגען אין דער ערד.

יב ווען דאס שלעכטע פלעגט זיס זיין אין זיין מויל, פלעגט ער עס באהאלטען אונטער דער צונג.

יג ער פלעגט עס שוינען און ניט אפּלאזען, ער פלעגט עס צוהאלטען אויף זיין גומען.

יד (אבער) זיין שפּייז אין זיינע געדערעם איז פארוואנדעלט געווארען, דער גיפט פון שלאנגען איז אינעוועניג ביי אים.

טו דאס פארמעגען וואס ער האט פארשלוננען וועט ער אויסברעכען, פון זיין בויך וועט עס גאט ארויסטרייבען.

טז ער וועט זויגען די גיפט פון עספּען-שלאנגען, איהם וועט טויטען די צונג פון פּיפּערנאטער.

יז ער וועט ניט אנזעהן די בעכען, די טייכען און די פלוסען פון האניג און פון מילך.

יח ער גיט אפּ צוריק וואס ער האט אנגעהארעוועט, ער שלינגט עס ניט ארונטער. וויפיעל ער פארמאגט (וועט ער אפּגעבען), און ער וועט זיך דערמיט ניט אנפרעהען.

יט דען ער האט אונטערדריקט און פארלאזען די ארעמע, ער האט דאס הויז גערויבט און האט עס (אליין) ניט געבויט.

כ ווייל ער האט קיין רוה ניט געהאט אין זיין לייב, דאריבער זאל ער (גארנישט) ראטעווען פון זיין טהייערסטעס.

כא פון זיין פרעסעריי פלעגט קיין זאך ניט איבערבלייבען, דאריבער זאל זיין רייכטהום ניט באגליקען.

כב ווען ער וועט זיך זאט אנפילען, דאן וועט איהם איינג ווערען, די האנד פון יעדען פאראונגליקטען וועט איהם דערגרייכען.

כג ווען ער וועט האלטען ביין אנפילען זיין בויך וועט ער (גאט) אנשיקען אויף איהם זיין גרימצארען און ער וועט אויף איהם ארונטעררעגענען זיין (גאט'ס) שפּייז.

כד ער וועט אנטלויפען פון דעם אייזערנעם וואפען, וועט איהם דורכלעכערען דער בויגען פון קופּער.

כה ער ציהט און עס קומט ארויס פון (זיין) לייב - א בליצענדער (שווערד) קומט ארויםס פון זיין גאל, שרעקען (פאלען אן) אויף איהם.

כו אלע פינסטערניסען ליגען באהאלטען אין זיינע פארבארגענע ווינקלען, א פייער, וואס קיינער האט ניט אויפגעבלאזען, וועט איהם פארצעהרען. עס וועט צושטערען יעדען וועלכער איז איבערגעבליבען אין זיין געצעלט.

כז די הימלען וועלען אויפדעקען זיין זינד, און די ערד שטעלט זיך אויף קעגען איהם.

כח פארוואגעלט ווערען וועט די פרוכט פון זיין הויז, אלצדינג ווערט צורונען אין דעם טאג פון זיין (גאט'ס) צארען.

כט דאס איז די פּארציע וואס דער פארדארבענער מענש קריגט פון גאט, דאס איז די גאב וואס ער קריגט פון גאט'ס אורטהייל.