דע חכמה לנפשך קבלה ויגש תשס"ז המשך
דע חכמה לנפשך קבלה ויגש תשס"ז - - דע חכמה לנפשך קבלה ויגש תשס"ז המשך - - צוריק צו דע חכמה לנפשך קבלה בלעטל
דא"ח רעוא דרעוין פרשת ויגש תשס"ז פון ר' יצחק מאיר מארגנשטערן
אור החכמה עכ"ז א"א להגיע לשלימות בלי העבודה בסוד רוח ועפר דהיינו ההתקשרות בחי החיים
ומידת השפלותד] און הגם דער עיקר העבודה איז בבחי' חכמה ומים העליונים, וכנ"ל אז דער עיקר העבודה בבחי' בינה דהיינו די עבודה בכח היגיעה ועמל בבחי' אש, איז אלעס נאר כדי אז דערנאך וואס דער מענטש איז זוכה צו די אלע השגות, זאל דער מענטש זיך מבטל זיין בהתבטלות גמורה, בסוד מים העליונים און מגלה זיין אז אלעס איז בלויז אלוקותו ית"ש, וואס נאך די אלע הויעכע השגות קומט דאך אויס אז די גילוי האלוקות איז אויף אסאך א גרעסערע פארנעם, און דאס איז אויך פשט וואס עס ווערט געברענגט אין זוה"ק (חלק ב' ק"א.) אז אינעם היכל המלך דערמאנט מען נישט די מלכה, דהיינו כנ"ל אז הגם די עבודה בסוד בינה איז גאהר גרויס, איז אבער פארט די עבודה בסוד חכמה [חכמה צד הימין בחי' זכר בחי' מלך] אסאך גרעסער, און דאס איז דער עיקר העבודה, אבער עכ"ז דארף מען צו זיין שלם בשלימות האמיתי מיט די עבודות בבחי' רוח עפר דהיינו חסדים דדעת און גבורות דדעת, דהיינו דער התקשרות תמידית אינעם חי החיים, און דער אמת'ע הכרה אז מיר פאר זיך זענען מיר גארנישט מיט נישט, מיר זענען נאר א כלי קיבול אויף די גרויסע אורות פון השי"ת בסוד עפר, און ווי עס ווערט געברענגט אין חז"ל (כתובות ק"ד.), אז בשעת די פטירה פון רבינו הקדוש האט ער אויפגעהויבן זיינע צעהן פינגערס און געזאגט רבוש"ע די ווייסט דאך אז איך האב נישט נהנה געווען פון די וועלט אפי' באצבע קטנה, איז דער הייליגע יעב"ץ מבאר אז הגם רבינו הקדוש האט דאך מגלה געווען אויפן וועלט די הייליגע ששה סדרי משנה, וואס מיר האבן דאך נישט קיין השגה אין די קדושה פון יעדע משנה באזונדער, עכ"ז האט רבינו הקדוש פאר זיך אפי' נישט געהאט קיין הו"א אז ער האט עפעס געטוהן אויף די וועלט, און דורכדעם וועט דער מענטש קיינמאהל נישט האבן קיין תרעומות אויף א צוויטע איד, און ווער רעדט נאך וועגן קנאה שנאה, וואס רוב פון די מידות נעמט זיך נאר ווייל דער מענטש מיינט אז איינער קען איהם עפעס צונעמען וואס ער דארף אויפצוטוהן, אבער ווען מען ווייסט בידיעה ברורה אז מיר פאר זיך זענען מיר נאר כלים, וואס השי"ת שיינט אריין זיינע אורות בבחי' נתאוה לו להקב"ה לעשות לו דירה בתחתונים, ממילא זעהט מען אין יעדן איד בלויז א יציר כפיו של הקב"ה, דהיינו נאך א כלי וואס השי"ת באנוצט זיך דערמיט כדי צו פאשפרייטן זיין אור אויף די וועלט, און אדרבה ווען מען זעהט א איד כאפט אן א פחד און א מורא, פונעם גדלות הבורא ית"ש, דהיינו די חלק אלו' ממעל וואס ליגט אין דעם איד, און ווי הרה"ק רבינו זי"ע האט מעיד געווען אויף זיך (שבחי הר"ן כ"ב), אז יעדע גדלות וואס ער זעהט אויף א איד, איז ער נאר משיג דורכדעם מעהר און מעהר גדלות הבורא ית"ש.
דהכאה יחוד חיצון מגלים אור הגאולה ותחיית המתים ובזה
מבואר ב' ברכות של השבע ברכותה] און דאס איז דער סוד היחוד וואס איז געווען צווישן יהודה און יוסף, וכנ"ל אז יוסף איז מרמז אויפן סוד החכמה בסוד מים העליונים בבחי' נהורא חיוורא, און יהודה איז מרמז אויפן סוד המלכות בסוד עפר בבחי' נהורא אוכמא, און ווי דוד המלך ע"ה האט געזאגט ואנכי תולעת ולא איש, והגם דער יחוד איז געווען בבחי' יחוד דהכאה דהיינו ווי רש"י הק' ברענגט פונעם מדרש דיבר אליו קשות, וואס לכאו' איז דער יחוד דהכאה נאר בבחי' יחוד חיצוני, עכ"ז בשורש השרשים איז דער יחוד דהכאה די הכנה צום אמת'ע גרויסע יחוד, וכנ"ל אז דער בחי' פון תחיית המתים וועט זיין נאר דורכן חלק העפר, דהיינו אז דייקא ווען דער מענטש איז אין א מצב פון חשכות בבחי' עפר, ממילא קומט ער דאך דעמאלס צו צום אמת'ע מידת השפלות, וואס ער איז מכיר אז ער איז באמת לאמיתו גארנישט מיט נישט, און כידוע די מימרא אז תכלית הידיעה שלא נדע דהיינו אז נאך אלע גרויסע ידיעות און השגות, דארף מען וויסן אז באמת ווייסט מען גארנישט און מען איז ממש בבחי' עפר ואפר, און דייקא אזוי איז מען מגלה די אמת'ע יחוד און די אור הגאולה, וואס די אמת'ע גאולה וועט דאך אויך זיין דורך יהודה משיח בן דוד עני ורוכב על החמור, אין עני אלא בדעת בבחי' נהורא אוכמא וכנ"ל, וואס אין דער אמת'ן איז דאך אפי' די גרעסטע גילויים ואורות אויך נאר בבחי' עפר ואפר כלפי די אמת'ע העכערע אורות העליונים, און ממילא טאמער מען ווערט א מושלם במידת השפלות, איז מען מגלה די העכסטע אור האלוקי, און אדרבה די עצמי' השפלות וועט בבחי' מלכות עטרת בעלה, דהיינו אז דורכן שפלות קען מען מעהר און מעהר מגלה זיין די אור האלוקי וואס איז בבחי' בעלה בסוד חכמה, און ווי הרה"ק דער בעל התניא איז מבאר (תורה אור ויגש) אויפן מאמר חז"ל (כתובות ה'.), אז ביי די ברכה שמח תשמח [שבע ברכות] זאגט מען בא"י משמח חתן וכלה, און ביי די זיביטע ברכה [ברכה אחריתא] זאגט מען בא"י משמח חתן עם הכלה, און דער ביאור הענין איז כנ"ל אז ביי די זיביטע ברכה וואס איז מרמז אויף מלכות, וואס דארט בעהט מען טאקע מהרה הוי"ה אלו' ישמע בערי יהודה ובחוצות ירושלים וגו', וואס מען בעהט אויף התגלות כבוד מלכות שמים אויפן וועלט, דאס קען נאר זיין ווען מען איז בבחי' מלכות בסוד עפר, און מען אנערקענט אז מען איז נישט מעהר ווי א כלי וואס השי"ת באנוצט זיך מיט אונז, און מיר אליינס זענען עפר ואפר, ממילא איז מען מגלה די גרעסטע אור היחוד בבחי' מלכות הגנוזא ברדל"א [דהיינו אז די שורש פון מידת מלכות איז בעצם אין די העכסטע מקום וואס מען האט נישט קיין השגה אין איהר], און ממילא דעמאלס ווערט די כלה די עטרת בעלה, דהיינו אז דייקא דרוכן בחי' פונעם נוק' בסוד עפר, קען נתגלה ווערן די אלע אורות בסוד חכמה העליונה, און ווי עס שטייט אין פסוק אז לעת"ל ועבדי דוד נשיא עליהם דהיינו אז די בחי' פפון דוד המלך ע"ה, וועט שטיין העכער אלע מדרגות, ווייל במקום ענותנותו שם אתה מוצא גדולתו (יקו"ש דברים י' תתנ"ו), דהיינו כנ"ל אז די גרעסטע גילויים בסוד הגאולה וועט זיין דייקא דורכן עבודה בבחי' דוד בבחי' יהודה.
און מען דארף צו וויסן אז די ווערטער איז נישט נאר בדרך דרוש בעלמא, נאר דאס איז די תכלית העבודה למעשה ממש, און יעדע עובד השי"ת וואס וויל זעהן אין וואספארא מדרגה ער איז אינעם עבודה, דארף זיך צו בודק זיין שטענדיג אין וואספארא מצב ער איז אינעם מידת השפלות, וויפיהל הנאה אדער ח"ו צער ער האט ווען ער זעהט ווי א צווייטע איד שטייגט אינעם עבודת השי"ת און איז מצליח, און וויפיהל פארגינט ער און איז זיך משמח מיט א צווייטע איד אין זיינע מדרגות, און ווי הרה"ק דער צאנזער רב זי"ע פלעגט זאגן אז דער עיקר סימן אין וואספארא מדרגה און קירבת השי"ת דער מענטש איז, דאס קען ער מעסטן לויט וויפיהל מידת השפלות ער פארמאגט כלפי א צווייטע איד, און אזוי אויך כלפי אלע ענינים אין בין אדם לחבירו, ווייל כלפי בין אדם למקום קען זיך א מענטש אויסנארן און לעבן אינעם עולם הדמיון, אבער כלפי בין אדם לחבירו איז נישט שייך זיך אויסצונארן, ווייל מען זעהט עס בעיני גשמי וויפיהל ער פארגינט א צווייטן און וויפיהל עס קרענגט איהם א צווייטע איד, וויפיהל ער קען טראגן איבער א צווייטן א טינה אדער ח"ו א שנאה אין הארצן, און וויפיהל אהבת ישראל באמת ער פארמאגט, און דאס וואס מען האט געקענט זעהן ביי צדיקי אמת פארשידענע שארפע הנהגות צווישן זיך, בהני כבשי דרחמנא למה לך און וואס פארשטייען מיר אין די הייליגע הנהגה פון צדיקי אמת קדושי עליון, מיר דארפן צו וויסן אז אנשים כערכנו דארפן זיך פירן מיטן מידת השפלות באמת ובשלימות און דאס איז די שליסל צו אלע מדרגות און אורות.
און דאס איז דער פשט דעה חכמה לנפשך והיא כתר לראשך, כנ"ל אז דער עיקר יחוד איז צו מייחד זיין און זיין א מושלם אין די צוויי עבודות און בחי' פון חכמה און בינה, דהיינו פון איין זייט זיך מייגע זיין אינעם עבודת השי"ת, און פון צווייטן זייט צו זיין בטל ומבוטל במנוחה ושלוה מיטן מחשבה אז אלעס איז בלויז אלוקות ממש, וכידוע אז דער יחוד חכמה און בינה ווערט דורכן השפעה פון כתר וואס איז די פרצוף העכער זיי, וואס כתר דהיינו אריך אנפין איז בבחי' און בערכין די עולם העקודים, דהיינו אז די כח ההשפעה פון כתר קומט פון די העכסטע מקורות ממש פונעם אור אין סוף, וכידוע אז די בחי' פונעם עולם העקודים איז בבחי' מטי ולא מטי, דהיינו אז די אור קומט אן אין איהר כלי, אבער וויבאלד די כלי איז נאכנישט גאהר שטארק, ממילא מוז די אור באלד צוריק ארויפגיין, און אזוי איז עס א גאנצע צייט, און דאס איז די עבודה בבחי' רוח, וואס די רוח דהיינו די אטעמען פונעם מענטש, גייט אריין און ארויס, מען אטעמט אריין א קאלטע לופט און מען אטעמט ארויס א ווארימע לופט, וואס דאס איז בבחי' חכמה און בינה [חכמה בחי' מים בחי' קרירות און בינה איז בבחי' אש בחי' חמימות], דהיינו אז מען דארף זיך שטענדיג בריצופות ממש זיך מקשר זיין און מדבק זיין מיטן חי החיים, און אזוי דערנאך קען מען זיין שטענדיג דבוק אינעם העכסטע מקום בבחי' רדל"א, און מגלה זיין די גרעסטע גילויים און אורות און צו זיין אינעם זעלבע מינוט א כלי נשבר שפל ונבזה, פון די גרויסקייט פונעם גדלות הבורא ית"ש, וואס דאס איז בבחי' עפר, און דעמאלס קען מען ממשיך זיין און מגלה זיין די גרעסטע אורות און זיך האלטן מיט דעם, און דאס איז די עבודה "דעה" דהיינו ממשיך זיין און מקשר זיין די עבודה פון "חכמה" דהיינו חכמה און בינה, "לנפשך" ביז בחי' מלכות בבחי' עפר, און ממילא איז מען ממשיך די גילויים בבחי' "והיא כתר", וואס מלכות איז בעצם מושרש אינעם אור אין סוף ממש.
זאל אונז השי"ת העלפן אז עס זאל נתגלה ווערן די גילויים און שעשועים פונעם יחוד יהודה מיט יוסף, און הגם עס זעהט אויס פארן מענטש בבחי' יחוד דהכאה מיט חשכות און בילבולים דארף מען וויסן אז דייקא די יחוד דהכאה ברענגט דעם מענטש אין א מצב פון עפר בבחי' יהודה און ממילא ווערט נשפע די גרעסטע אורות בבחי' יוסף און אזוי דערנאך ווערט מתוקן די פגם חטא אדם הראשון בביאת גואל צדק ברחמים במהרה בימינו ממש אמן.