װוּ ביסטו געװען
פון חנה בת דוד וואודל פּויזן (17.12.1921 – 6.4.1992)
װוּ ביסטו געװען
װוּ ביסטו געװען
אַז דאָס געלט איז געװען
אַז דאָס לעבן איז געװען צוקער זיס
און יעצט ביסטו דאָ
אַז קײן געלט איז נישטאָ פֿאַר װאָס צו מאַכן קײן צוגיס.
די קינדער גײען נאַקעט
די קינדער גײען באָרװעס
די קינדער גײען מיט די דילע פֿיס.
דער טאַטע ליגט אין קעלער
מיט זײַנע גוטע ברידער
און מאַכן דעם אמתן צוגיס.
אַ צוגיס װעלן מיר מאַכן
פֿון אַלע בעסטע זאַכן
די שװיגער װעט זײַן דער זשאַראָנט
מיר װעלן קױפֿן סחורה
מיר האָבן ניט קײן מורא.
איפה היית,
איפה היית,
כשהכסף היה
כשהחיים היו מתוקים כסוכר?
עכשיו אתה כאן,
כשאין כסף,
ואין במה לשלם כדי לעשות משתה.
הילדים הולכים עירומים,
הילדים הולכים יחפים,
הילדים הולכים ברגליים יחפות.
אבא שוכב במרתף
עם חבריו הטובים,
והם עושים משתה אמתי.
נעשה משתה
מכל החומרים הטובים ביותר,
החמות תהיה העָרֵב.
נקנה את הסחורה (את חומרי הגלם),
ואנחנו לא מפחדים מאיש...