דע חכמה לנפשך קבלה יתרו תשס"ז
דע חכמה לנפשך קבלה יתרו תשס"ז - - דע חכמה לנפשך קבלה יתרו תשס"ז המשך - - צוריק צו דע חכמה לנפשך קבלה בלעטל
דא"ח רעוא דרעוין פרשת יתרו תשס"ז פון ר' יצחק מאיר מארגנשטערן
ואתה תחזה מכל העם וגו' שרי אלפים שרי מאות שרי חמשים ושרי עשרת וגו': (שמות י"ח, כ"א)
א] עס ווערט געברענגט אין ספה"ק ליקוטי מהר"ן (תורה ח'), אויפן פסוק ראיתי והנה מנורת זהב כולה וגולה על ראשה ושבעה נרותיה עליה שבעה ושבעה מוצקות לנרות שאר על ראשה, שרייבט דער רבי זי"ע אז דער מנורה איז מרמז אויפן תורה הק' וואס דער פסוק זאגט נחמדים מזהב וגו', און דאס וואס דער פסוק זאגט וגולה על ראשה, שרייבט רש"י אז דאס מיינט מען דער מעיין [קוואל], דהיינו דער קוואל וואס ווערט נמשך פונעם בית הוי"ה אויפן מנורה, דהיינו דער בחי' פון תפילה וואס ווערט אנגערופן בסוד כי ביתי בית תפילה, און די קוואל איז משפיע אויפן מנורה דהיינו די תורה"ק, וואס דער תורה"ק ווערט אנגערופן גן [א גארטן] גן דא אורייתא (תיקו"ז תיקון י"ד דף כ"ט:), און די נשמות פון כלל ישראל וואס זענען עוסק אינעם תורה"ק, ווערן אנגערופן די גראז און בלימען וואס וואקסן אינעם גארטן, און די קוואל ווערט נמשך אויף זיי ווי דער פסוק זאגט ונהר יוצא מעדן להשקות את הגן, דהיינו אז עס ווערט נמשך די נהר דהיינו די כח התפילה פונעם עדן, וואס עדן איז די בחי' פונעם סוד התפילה בחי' עין לא ראתה וגו', וואס תפילה איז בעצם א סוד וואס איז למעלה מדרך הטבע בבחי' עדן, און איז משפיע אויפן תורה"ק וואס איז בסוד המנורה, און די מנורה דהיינו די תורה"ק ווערט געלערנט דורך שבעה נרותיה דהיינו די ז' כיתות נשמות וואס איז פארהאן ביי כ"י (עיין מדרש שוח"ט מזמור י"א ועיין בכתבי התניא), וואס דערנאך איז מען זוכה צום סוד פון שבעה ושבעה מוצקות, דהיינו די סוד פון מ"ט אורות דהיינו די אור הגנוז דלעתיד לבא וואס מען איז זוכה דורכן אור תורה אור תפילה (ע"כ מלקו"מ).
ב] דער ענין דערפון איז, אז דער שלימות התורה ווערט אנגערופן די תורה החדשה מאיתי תצא, דהיינו די תורה"ק עתיקא סתימאה דעתידה לאיתגליא לעת"ל (זוה"ק בהעלותך קנ"ב ועיין לקו"מ ל"ג ומ"ט), וואס זוכה צו זיין צו דעם מוז מען קודם כל זיך אויסארבעטן מיטן ענין פון אהבת ישראל, בסוד הפסוק ואתה תחזה מכל העם דהיינו זיך מבטל זיין צו אלע סארטן חלקים פון כ"י, דהיינו זיך מקשר זיין מיט אלע ז' כיתות נשמות ישראל וואס איז נרמז אין די שבעת הנירות פונעם מנורה, דהיינו צו גלייבן באמונה שלימה און מיט א בהירות באמת, אז יעדע איד איז א חלק אלו' ממעל און יעדע איד האט א געוויסע תפקיד אויף די וועלט, וואס נאר ער קען און מוז אנפוהלן דעם תפקיד און מטרה, און ממילא דערפאר האט יעדער איינער פאר זיך באזונדער כוחות און מידות, ווייל צו יעדעם איינעם האט השי"ת צוגעשטעלט זיינע כוחות, וואס ער באדארף צו האבן ממלא זיין, זיין תפקיד און מטרה משלים צו זיין די קומה שלימה פונעם שכינה הק', און דערפאר זעהט מען גאהר אסאך מאהל ווי איינער האט א געוויסע שיטה צו אין הלכה אדער סתם אינעם לימוד התורה"ק אדער אין השקפות, און מען קען נישט פארטראגן יענעמס מהלך און מען איז יענעם מבזה אויף דעם, דארף מען אבער צו וויסן אז אפי' מען קען נישט פארטראגן יענעמס מהלך, דארף מען אבער צו וויסן און גלייבן מיט א בהירות אז עס זענען פארהאן אסאך מהלכים אינעם עבדות השי"ת, און יעדער איינער פאר זיך דארף טאקע מיטגיין מיטן מהלך וואס געהערט צו זיין שורש נשמה, אבער דאס איז נישט קיין שום היתר אדער תירוץ צו פסל'ען א צווייטע איד, וואס יענער איד איז פונקט אזוי א חלק אלו' ממעל און א חלק פונעם קומה שלימה פונעם שכינה הק', און טאקע דערפאר האבן צדיקים מאריך געווען אין דעם ענין, ווייל דאס איז דאך א כלל גדול בתורה ווי רבי עקיבא האט געזאגט, און דער ביאור דערפון איז כנ"ל, ווייל די תורה"ק איז דאך אונזער עיקר מטרה אויף די וועלט משלים זיין די רצון השי"ת, און ווי קען מען משלים זיין די רצון השי"ת און אויפבויען די קומה שלימה פונעם שכינה הק', טאמער מען פסל'ט און מען מאכט אוועק א חלק אלו' ממעל א חלק פונעם שכינה הק' אליינס.
דהיינו קדושת ד' יסודות המרומזים
בשם הוי"ה הק'און דאס האט אויך דער אר"י הק' זי"ע מבאר געווען (פע"ח שער עולם העשיה א'), אז פאר יעדע תפילה דארף מען מקבל זיין אויף זיך די מצות עשה של ואהבת לרעך כמוך, ווייל כנ"ל אז זוכה צו זיין צו דער תורה דעתיקא סתימאה, דארף מען זיך מאחד זיין צו אלע ז' כיתות נשמות בנ"י מיט אן אחדות גמורה באמת, און דורכדעם קען מען ממשיך זיין די אור וואס ווערט נמשך פונעם עדן העליון, דהיינו די מעיין [די קוואל] בסוד הפסוק ונהר יוצא מעדן להשקות את הגן, וואס דאס מיינט מען די עבודה פון תפילה בסוד הפסוק ומעיין מבית הוי"ה יצא, דהיינו די אור התפילה וואס ווערט נמשך פונעם בית ה' בסוד הפסוק כי ביתי בית תפילה, דהיינו אז דורכן עבודת התפילה ווערט נשלם די אור התורה, ווי דער פסוק זאגט ונהר יוצא מעדן וכנ"ל אז דאס איז מרמז אויפן עבודת התפילה, וואס דער ענין פון תפילה איז א למעלה מדרך הטבע'דיגע ענין בסוד עדן העליון, ומשם יפרד והיה לארבעה ראשים דהיינו אז די נהר ווערט נמשך אינעם גן וואס איז מרמז אויפן אור התורה"ק, און עס ווערט נשלם די אור התורה מיט אלע ד' חלקים [פרד"ס], וואס זייער שורש איז אינעם שם הוי"ה הק', בסוד הפסוק מארבע רוחות בואי הרוח, דהיינו אז עס זענען פארהאן פיהר יסודות אש מים רוח עפר, און אין יעדע פון די פיהר יסודות זענען אויסגעמישט חלקי הרע בטוב, און דורכן אור התפילה וואס ווערט נמשך אויפן אור התורה, ווערן נתברר די אלע חלקי הטוב בסוד בואי הרוח דהיינו די אמת'ע רוח חיים בסוד התורה הק', און עס ווערט נשלם די שם הוי"ה הק' (מדברי הלקו"מ הנ"ל).
דעתיקא סתימאה והיינו בחי' עץ החיים ועץ הדעת בסוד תרין
משיחיןג] און די עבודה איז פארהאן אויף יעדע איד, וואס יעדע איד האט אין זיך א חלק און א נקודה הפנימית וואס ווערט אנגערופן שורש צדיק הדור, וואס די רשעים און די קלי' פארלייגן זיך אויף דעם נקודה הפנימי', איהר צו מנצח זיין און שולט זיין אויף איהר, און דערפאר דארף מען זעהן מגלה צו זיין די שלימות האור פונעם תורה דעתיקא סתימאה, וואס כנ"ל אז דורכדעם ווערט נשלם די רוח חיים, און מיט דעם קען מען מנצח זיין און מכניע זיין אלע מקטרגים און קלי' וואס נעמען אונז ארום, און די תורה דעתיקא סתימאה איז כולל אין זיך צוויי בחי', וואס דאס איז דער סוד פונעם פסוק ושנים זיתים עליה אחד מימין הגלה ואחד על שמאלה, דהיינו די עץ החיים פונעם רעכטן זייט און די עץ הדעת טוב ורע אויפן לינקן זייט, וואס ביידע צוזאמען זענען משלים די אור התורה דעתיקא סתימאה, וואס דער תורה הק' איז די בחי' פון די שני לוחות הברית, וואס די לוחות איז מרמז אויפן אות ו' [ווייל די לענג און ברייט פון די לוחות איז געווען 6 טפחים], און אזוי אויך איז דאס מרמז אויפן אות י' [דהיינו די אור פון די י' דיברות], וואס צוזאמען איז דאס בבחי' נקודת מלאופו"ם, וואס די נקודה פון מלאופו"ם איז צוזאמען געשטעלט פון א ו' און א י' אינדערמיט (ע"כ מלקו"מ), דהיינו מייחד זיין די אור בבחי' משיח בן יוסף און די אור בבחי' משיח בן דוד, וביאור הענין כידוע אז משיח בן יוסף איז בבחי' ספי' חכמה[1], דהיינו די עצמי' האור והשפע וואס די נקודת האור איז בבחי' חכמה, און משיח בן דוד איז בבחי' בינה, דהיינו די כלי וואס איז מקבל אין זיך די אור און אין איהר ווערט נתפשט די אור בבחי' בינה בסוד רחובות הנהר, און דאס איז אויךדי בחי' פונעם אות י' וואס איז מרמז אויפן עצמי' האור, און די אות ו' וואס איז מרמז אויפן התפשטות האור, און אזוי אויך איז דער עץ החיים בבחי' חכמה וואס איז דער מקור מים חיים, און בינה איז די בחי' פון עץ הדעת טוב ורע ווייל אין איהר איז פארהאן דער התפשטות האור, וואס דורכן התפשטות ווערט נתגלה די חלקי הרע און די חלקי הטוב, און דער עבודה איז מעלה צו זיין די טוב פונעם רע.
ומשיח בן יוסף להתדבק באור התורה"ק ע"י תפילה וע"י מראות
האלוקותד] און די ענין ווערט מבואר אין סיפורי מעשיות (מעשה א'), וואס דארטן ווערט געברענגט באריכות די סיפור פונעם בת מלך, וואס איז דערווייטערט געווארן פונעם שני למלך, און נאך א לאנגע תקופה איז זי צוריקגעקומען צו איהם, און זי האט איהם געטראפן פארזינקען אין א טיפען שלאף, און זי האט גאהר שטארק רחמנות באקומען אויף איהם, און זי האט גאהר שטארק געוויינט און זי האט גענומען איהר טיכל [פארטשיילע], און זי האט געשריבן אויף דעם אותי' מיט איהרע טרערן, און זי האט דאס אנידערגעלייגט נעבן איהם, און ווען ער האט זיך אויפגעכאפט, האט איהם זיין משרת אלעס דערציילט וואס דא איז פארגעקומען, האט ער גענומען די פארטשיילע און געלייגט אקעגן די זין, און אזוי האט ער געקענט ליינען די אותי' וואס איז געשטאנען אויף איהר (ע"כ מהסיפור), דער ביאור הענין איז די בת מלך מיינט מען די שכינה הק', וואס איז אזוי דערנידערט און דערווייטערט פון אונז בבחי' שכינתא בגלותא ה"י, קומט אונז די שכינה הק' צו לאזן וויסן, אז נאר מיטן כח התורה"ק וועט מען ווערן אויסגעלייזט פונעם ביטערן גלות[2], און דאס איז דער רמז פונעם פארטשיילע וואס איז אויסגעשפרייט אזוי ווי א מגילה, און די טרערן פון צדיקים זענען איינגעזאפט אין איהר, וכנ"ל אז נאר מיטן כח התפילה קען מען זוכה זיין צום אור התורה"ק, און דאס איז די עבודה בבחי' משיח בן דוד די עבודה פון בינה דהיינו השתוקקות[3], דהיינו די עבודה פון צדיקי אמת וואס טוהען שטענדיג מתפלל זיין צו השי"ת מיט בכיות און בקשות, אבינו אב הרחמן רחם נא עלינו ותן בלבנו בינה להבין ולהשכיל לשמוע ללמוד וללמד את כל דברי תלמוד תורתך באהבה, אבער מיט דעם אלעם דארף מען צו האלטן די פאטשיילע אקעגן די זין, וואס דער שמש איז בבחי' ז"א בסוד יסוד בחי' חכמה[4], דהיינו אז מען דארף זיך מדבק זיין אויך אינעם עבודה בסוד משיח בן יוסף דהיינו זיך מדבק זיין אינעם אור האלוקי, והיינו אז עס איז נישט גענוג זיך צו מדבק זיין אינעם תורה"ק בדרך פשטות אויף צו וואקסן א למדן און א ידען, והגם אין אונזערע שוואכע דורות האט השי"ת גרויס נח"ר פון די עבודה אויך, אבער דער עיקר איז זיך מדבק זיין אינעם אור התורה, דהיינו נישט נאר אין די לוחות התורה וואס איז בבחי' ו', נאר אויך אין די י' דיברות פונעם לוחות וואס איז בבחי' י', דהיינו צו מגלה זיין די אלוקות אינעם תורה"ק, און דורכן לימוד התורה"ק זאל מען צוקומען צו גרעסערע און העכערע השגות אינעם תורה"ק מעהר און מעהר, און ממילא דורכן זיך מדבק זיין אין די צוויי עבודות הן בבחי' משיח בן דוד און הן בבחי' משיח בן יוסף, איז מען זוכה צו די אור בסוד מלאופו"ם בבחי' מלא פום בסוד הפסוק ארחב פיך ואמלאהו, דהיינו די שלימות פון אלע חסרונות, וואס דאס איז דער בחי' פון די תורה דעתיקא סתימאה די תורה דלעתיד לבא.
כאו"א שהיא חלק אחר בשם הוי"ה
הק' וזה היה עבודת הצדיקיםאבער צו דעם אלעם קען מען נאר זוכה זיין אויב מען איז דבוק אין די עבודה בסוד שבעה נרותיה שבעה ושבעה, דהיינו אז זוכה צו זיין צו די מ"ט אורות סוד אור הגנוז שבעה ושבעה, וואס דאס איז דער סוד פון מ"ט פנים טמא ומ"ט פנים טהור (עיין מד"ר במדבר פ"ב ג', זוה"ק ח"ב ט"ו:, מגלה עמוקות ואתחנן אופן ק"ו), דאס איז נאר אויב מען איז דבוק מיט אן אחדות גמורה מיטן שורש נשמת כלל ישראל, וואס שורש נשמת כ"י איז בבחי' ובסוד י"ב שבטי י-ה, וואס עס זענען פאראהן מ"ט אותי' אין די י"ב שבטים (לקו"מ ח"ב ע"ג), וואס דאס איז די בחי' פון די גראז און בלימען וואס ווערן אויפגעהאדעוועט אינעם גן התורה, און ממילא אויב מען איז נישט דבוק אין גאנץ כ"י בלי יוצא מן הכלל באחדות גמורה, איז דאך נישט מעגליך זוכה צו זיין צום אור התורה"ק דלעתיד לבא, און דאס דארף מען צו וויסן אז די י"ב צירופי הוי"ה הק' זענען אקעגן די י"ב שבטי י-ה, און יעדע פון די שמות הוי"ה ווערט איינגעטיילט אין 12 שעה און אין תתר"פ [ 1080 ] חלקים, וואס אין יעדע שעה איז פארהאן אוי פיהל חלקים (עיין ראשית חכמה שער היראה סוף פרק י', ועיין פרד"ר שער כ"א פ"ב), און יעדע איד פאר זיך איז א געוויסע התגלות פון איינע פון די תתר"פ חלקי שם הוי"ה הק', און ממילא אויב מען איז נישט מקיים די מצוה פון אהבת ואחדות ישראל בסוד ואתה תחזה מכל העם זעהן נאר נאר גוטס אויף יעדע איד, קומט דאך אויס אז מען דערווייטערט זיך פונעם שם הוי"ה רח"ל, און אסאך מאהל מיינט מען אז דעם און דעם איז א מצוה אויסצו'רודפ'ן, איז אבער דער אמת אז עס איז נישט שיךך קיין גרעסערע התרחקות פונעם שם הוי"ה, ווי ווען מען איז מקיים אזעלכע מצוות רח"ל ה"י, און אזוי ווערט אויך געברענגט פונעם אר"י הק' זי"ע (שער היחודים), אז דער ערשטע תנאי זוכה צו זיין צו אמת'ע השגות אלוקות, איז צו אנערקענען אז יעדע איד איז ממש א חלק אלו' ממעל און יעדע איד איז ממש בבחי' מ"ט אורות דאור הגנוז, בסוד מ"ט אותי' די"ב שבטי י-ה, און ממילא דארף מען וויסן אז די גאנצע התחלקות וואס איז פאראהן צווישן יעדעם איינעם בבחי' כשם שאין פרצופיהן שוות כך אין דעותיהן שוות, איז וויבאלד יעדער איינער איז א מרכבה צו אן אנדער מידה און ספי', אבער בעצם און בשורש זענען אלע א מרכבה שלימה צום קומת השכינה הק', און דאס שרייבט הרה"ק רבי צדוק הכהן מלובלון זי"ע, אז די אלע צדיקים וואס מען זעהט ביי זיי אפענע רוח הקודש, און זענען געווען בקי אין די י"ב צירופי הוי"ה הק' און אין די מעשה בראשית ווי דער גרויסע אור שבעת הימים הבעש"ט זי"ע ותלמידיו, איז ווייל זיי האבן זיך אמת'דיג אויסגעארבעט אין די מ"ט אורות דאור הגנוז שרואין בו מסוף העולם ועד סופו, און זיי האבן זיך מדבק געווען בשלימות מיט די שורש נשמת כ"י, וואס זענען בבחי' י"ב שבטי י-ה בסוד אורים ותומים (יומא ע"ג:), און ווי מיר האבן געזעהן ביים הייליגן בעש"ט זי"ע ותלמידיו, וואס זענען געווען אויסגעארבעט אין דעם ענין פון אחדות ישראל, צו אנערקענען אז יעדע איד איז ממש א מרכבה פארן שכינה הק', און ממילא קען מען דערנאך זוכה זיין צו דער אמת'ע עבודה פון תפילה בבחי' משיח בן דוד און צו די עבודה אינעם תורה"ק בדרך פשטות, און דערנאך זוכה זיין צו דער עבודה פונעם אור התורה"ק בסוד משיח בן יוסף.
קלי' היאוש ובילבולי השטן ועמלק הלוחמים על נקודת צדיק הדור
שבכל יהודיה] זאגט אבער דער פסוק ואען ואומר אל המלאך וגו' לא בחיל ולא בכח כי אם ברוחי אמר הוי"ה צבאו"ת מי אתה הר הגדול לפני זרובבל למישור וגו', זרובבל מיינט מען דער צדיק הדור, וכנ"ל אז אין יעדע איד געפונט זיך א נקודה וואס ווערט אנגערופן בבחי' צדיק הדור, וואס דאס איז דער נקודה הפנימית דהיינו דער חלק פונעם שם הוי"ה הק' וואס איז באהאלטן נאר אין איהם דייקא, און דערפאר ווערט דאס אנגערופן בבחי' צדיק הדור, ווייל די חלק שם הוי"ה הק' וואס איז אין איהם קען קיינער נישט דערפוהלן נאר ער דער איינציגסטער אינעם דור, און דערפאר פארלייגן זיך די אלע כוחות הקלי' איהם אינטערצודרוקן, ער זאל נישט קענען אויספוהלן און משלים זיין, זיין תפקיד און מטרה און דער כוונה העליונה אויף די וועלט, דארף מען אבער צו וויסן ווי הרה"ק מוהרנ"ת זי"ע שרייבט (עיין חיי מוהר"ן רכ"ט), אז די אלע הסתרות און העלמות נסיונות נפילות און ירידות וואס גייען אדורך אויפן מענטש, דאס איז נישט ח"ו דער עצמי' און דער מהות פונעם מענטש ח"ו, נאר דאס איז קלי' עמלק און דער סט"א וואס ווילן נישט אז דער מענטש זאל משלים זיין זיין חלק אינעם שם הוי"ה הק', און דערפאר ברענגן זיי צו דעם מענטש אין א מצב פון עגמ"נ צובראכנקייט חלישות הדעת און יאוש, כדי דער מענטש זאל זיך פיהלן דערנידערט און צוקלאפט, און ממילא נישט אויספירן די מלחמה אקעגן די קלי' בסוד הפסוק כי יד על כס י-ה וגו' אין השם שלם והכסא שלם וכו', ולכן און דערפאר דארף מען צו וויסן אז מען דארף פארלייגן כוחות עצומים זיך צו שלאגן מיט די קלי' פון חלישות הדעת און עגמ"נ יאוש וכו', און ווי הרה"ק דער קאז'ניצער מגיד זי"ע האט געזאגט אז דער עיקר מלחמה דארף צו זיין, אויף די אלע עגמ"נ און יאוש וואס דער מענטש האט, ווייל דער מענטש דארף צו וויסן אז די אלע מחשבות און בילבולים, זענען נישט זיין עצמי' דאס געהערט נאר צו די קלי' וואס ווילן נישט אז ער זאל זיי מנצח זיין, און ולכן טאקע דערפאר דארף מען זיין בבחי' ניצחתי ואנצח, לוחם צו זיין ביזן סוף מיט די אלע חיצוני'דיגע ענינים, און צו אריינגיין אינעם אייגענעם פנימי' צו לעבן מיטן אמת'ע מטרה און דערפוהלן די כוונה העליונה, און ממשיך זיין דער בחי' רוח חיים און דער יחוד פון משיח בן יוסף אין די בחי' פון משיח בן דוד.
הערות שוליים[רעדאַקטירן]
- ↑ כידוע אז די י' ספי' זענען איינגעטיילט אין דריי חלקים, קו הימין קו השמאל קו האמצעי, חכמה איז בצד הימין און ער איז משפיע אויפן צד השמאל דהיינו בינה, און אזוי אויך איז דער ז"א [דהיינו די זעקס מידות] אויפן צד הימין, און בכללות איז דאס דער בחי' יסוד וואס דער יסוד איז דער משפיע בפועל אויפן נוקבא, און ער איז משפיע אויף נוקבא [דהיינו מלכות] וואס איז אויפן צד השמאל, און ממילא קומט אויס אז דער צד הימין איז בבחי' אור ווייל דאס איז די עצמי' השפע, און די צד השמאל איז בבחי' כלי וואס איז מקבל די אור. ודו"ק.
- ↑ און ווי עס ווערט געברענגט באריכות אין אוה"ח פר' תצוה, אז וויבאלד דער עיקר הגאולה איז תלוי אינעם לימוד התוה"ק, דערפאר איז: אין משה חפץ לגאול עם בטלנים מן התורה, און דאס מיינט מען די אור התורה, בזוהר דא יפקון בני ישראל מן גלותא.
- ↑ וכנ"ל אז בינה איז די מקבל פון חכמה און ממילא האט זי שטענדיק השתוקקות צו אים בסוד הפסוק: ואל אישך תשוקתך וגו', און דאס איז דער סוד הבכיה.
- ↑ כידוע אז די לבנה איז בבחי' מלכות ווייל לית לה מגרמה כלום, איר גאנצע ליכטיקייט איז זי מקבל פונעם זון, וואס ער איז דער משפיע בבחי' יסוד. ודו"ק.