דעם מילנערס טרערן

דעם מילנערס טרערן

אױ װיפֿל יאָרן זענען פֿאַרפֿאָרן
זײַט איך בין אַ מילנער אָט אָ דאָ
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
איך בין שױן אַלט און גרײַס און גראָ.

ס'איז טעג פֿאַראַנען, כ'װיל מיך דערמאָנען,
צי כ'האָב געהאַט אַ שטיקל גליק.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
קײן ענטפֿער איז ניטאָ צוריק.

כ'האָב געהערט זאָגן, מען װעל מיך פֿאַריאָגן,
אַרױס פֿון דאָרף און פֿון דער מיל.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך,
אױ, אָן אַן עק און אָן אַ ציל.

פֿון גליק פֿאַרטריבן, בין איך געסליבן,
אָן װײַב, אָן קינד, אָ דו אַלײן.
די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך
און עלנט בין איך װי אַ שטײן.

װוּ װעל איך װױנען? װער װעט מיך שױנען?
איך בין שױן אַלט, איך בין שױן מיד.
די די רעדער דרײען זיך, די יאָרן גײען זיך און אױך מיט זײ גײט אױס דער ײִד.