קומט איה צו מאהוען אַמין אַרױף ערשט פארנאכטליך, אַזױ ארום כינחח צווט,
איך בין אַ בעלן געווען אַמאָל זיך דורכפאחרען ארויף, אַ קוק פחון אויף א טשיקאַװעסט, ואס טהוט זיך דארט — אב איף' קיין חרטה נים, דאָט, אט איך האב דאַרטען געזעהען, װועל איד שוין ניס זעחן קיינמאָל, און וי אוך האָה געפוהלט — לאַזט זוף' נאד ניט באַשרייבען. שטעכט אַייך פאָר, איך שטעח מיר פוז אויבען אוֹן קוֹם סיר אַראָם, פּלוצים דערפיה? איף אויף מיין לינקער בא עפּום אַ מאַרנע מעלט און אַ ג;אַטע, עפּום וי אַײן; און גים זי אייז, נאר וי שטארס פֿאַרקיהלטע פּעטשא, גליטשיג און רףל- ליװואַטע. א"ד דרעח-אויט פֿאַװאלי דעם קָאם לינקט, א" טחו א קוס — ס'אין די לננה.
עהיינם דאָס לעבען זייערס איז נאַר געואנט, און נאָר געי ?אפען, און נאַר געחאפט זיר ,אַריהאפ" הייסט דאָס ביי זי אלסדינג איז בחפזון, און אפול. עסען עסט דאָס אויך אויף איין פּום, מע װאָמט זיף אַריין אין אַ רעסטאַראַן און מע הייסט זי געבען א שנאַפּס, און אווף צו פאַדבויטען האָב איך אַליון געזעהען, וי מען האָט איינעם דערלאניט עפיט אוש אַ טעלער, אַ פריש, א צאַפּעלדינס, אוֹן ביז ער האט דאָס צעשניטען, איז איין האל אוועקגעפקוונען אויף איין זיים, די אַנדערע האָלם אויף דער אנ- דערער זיוט, און דער הברה"טאַן איז פאַרטיג געװארעז מיט זיין אנבייטען,
,פון דעסטווענען זאַלט איחר אַנקוקען וי געזונט זיי זענען! אֵייוע! נבורים! בי זי און אַ סאדע שלאַנען זיר און סטריט, און מיטען גאָט הייטט דאם. נִים זיי מיינען אַייף שלאַנען הויג'ענען,. אונטערשלאַנען איין אויג, אויסשלאגען אַ פאַר צייהן זי ביי אונז. חלילת! נְאֶר גלאָט אִזוֹו, מע פאַרקאטשעם די אַרבעפֿ און מע גִיט זיף סלעפ, מע וי זעהן ווער װעמען. כיו זיי ווערר עפ אנגערופען אויף זיוער לשׁון: מע פייט ע לט וז אוי-
