, כריסטאס װאָסקרעט"… ווערד איהם שלעכט, דעם אידען: װואֵם זאל ער טהון? ענטפערען דעם גוי , ואָאיסטינו װאַטקרעם? — ווייסט ער, אז סאַלינען און ס'איז קענעז אונזער גלויבען… זאגען איהם: ניין, ער איז ניט פעבעדיג געװאָרען — קאן מען דאַך האפען פאר אַזעפכע ווערטער אַ מיאוס'עז פּסק… איז ער זיד מיישב און רומש זיף אַן צום כריסט: ,יאַ, איד האָב עס שוֹין געהערט היינט פון אונזער בערעל-אַײיזיק'ען"י…
היינט שטעפט אַייך פאר, אז אָט דער בערעליאַײזיק איז אַוועק קיין אַמעריקאַ, אָפּנעװען דאָרט היבשע עטלינע יאַהר און איז געקומען צוריק — ואס פאר וואונדירים דער איד האָט וִיךּ אָננעדערצעהלט פון דעם אמעריקאַ!
,ערשטענס — דאָט פֿאַנד. ארץ זבת חלב ודבש. מענטשען מאַבען געלט, מע זשעברעװועט מיט ביידע הענט, מע שאַרט גאלד | און געשעפטען, ,ביזגעס" הייסט דאָס דאַרטען, איז פּאַרהאַן אַזױ פיע?, אַזש דער קאָפּ דרעהט זיך! װאָס איהר װילט — דאָם טהוט איחר, ווילט איהר אַ פאבדיקע — איז אַ פאַבריקע. עפענען א סטארקע — איז אַ סטאַרקע. שטופּען אַ פּושקאר — איז אַ פּושקאַד. אַניט — נעסט איהר זיך צו פּעדלעריי, אַדער איהר געהט ארבייטען אין אַ שאַפּ — אַ פרייע מדינה! איהר קאַנט אייך געד שװאָלעז ווערען פון חונגער, אויסציהען זיך אין גאַם, וועם אֵייךּ קיינער נִיט שטעחרען, קייז װאָרט ניט זאגעןיי.
,היינט די נדויס פון די שטערט ! די ברייט פוֹן די גאַטען ! רי הויך פון די הייזער! פאדהאן דאָרט אַ ,הייזקע", רופט מעו זי די ,װאַװאָרט", שפּאָרט אָן דער שפּיץ קוימעז גלייד איז דער חמארע אויין און נאַך העבער: אַ סברה, אַז די הייזקע פאַרמאַגט עטליכע הונדערט עטאזשען. וי אַזױ קריכט מעז אַרױף אויפ'ז בוידעם ? דורך אזא לייטער, װאָס מע רופט איהם ;עלעווייטער". אַז איהר כאדאדפט האַבען עמיצען אויפז אויבערשטעז עטאַזש. זעצט איהר זיך אוועק אונטען, אויפ'ץ עלעווייטער, גאַנץ פריה,
