מאָל בין איך גענאַנגען שפּאציערען אין די בראַנקט, געטראָגען מיט זיך אַביסע? פחורח, געהען אַקענצן מיר צוויי באיעס, לויפּערס, וונגאטשעס הייסט דאָם, אוז טשעפּען זך צו מיר — זיי װילעז זיך פייטלען מיט פיר. זאג אידר: גנאַסער — איך פייטעל זיף ניט". אַהיזיאַהער, זֵיי קאַזען מיך ניט נעהו ווייטער. בין איף זיף מיישב, אַז איחר וענט יאַ אַזעלכע, וע? איד אַייךְ באַװייזעןי ווער עלטער איז. און נגעח און לעג אַװעק דאָס פּעקע? און ואר אַראָפּ די קשפּאַטע, און אַז איף הויב אַן חאַפּען קלעפ — קוים א לעבעדינער אַדױס פון זייערע הענט! אַז זי זענעז צוויי אוז איר בין איינער! פון דעמאָלט אֵן פייטע? איך שוין מעהר נים, מע זְאֵל מיך אָפּגילטען.
,היינט זייער פשוז ! אלסדינג איז ביי זיי פאַרקעהרט אוז וי אויף צוילהכעים. 5טש אַז ביי אונז איז קיד — איז ביי זי קיטשעו. אז ביי אוֹנז איז קצב — איז ביי זיי בוטשער. אַז ביי אונז איז א שכן — איז בי זיי אַ נעקטדאָריגער. אַ שכנה — א נעקסדאָרינע. אַ בעפ-הביה'טע — א לֿענדלאַריכע. אַלסדינג קאַל פּויר, אַנומעלטען האב איף געוואלט קויפען א האָהז אויף שלאַנען כפרות. זאג איך צו דעד מימעט, זי זאָל מיר קויפעו אַ הותן. פרענט זי מיך: ,א װוהן גאר? אַ חוהו איז דאָך פאר מיר!" זאג איך: ,לאָז זיין אַזױ — אַ חוהן פאַר מיר און פַאַרְ אַייך א היהן". זאנט זי: ,װאװזין?" איז זי נאָך אַ ליטוזעטשקע אויף צו די צרות! און ביי די ?יטװאַקעט װעט איהר דען דערגעה אטאל א טאלק? אַז א היהז איז ביי זי אַ הוהן, און אַ הוהן אַ האָהו — אַ מעשה אָהן אֵיין עק! פאַל איך אוה אַ הסצאה אה זאג איהר: ,קיפט מיר דעם דזשענטעלמען פוז די היהנער"- אודאי האָט זי פאַרשטאנען און ערשט דעמאָלט מזכה געווען סיד מיט'ז שענעם װארט ;אַפדייט", װאָס איז כמעט אַלץ איינם, װאָס ביי אונז ,מחכתיתי, פאַר וואס ניט? אך, טיט'ז נרעפטען בזיוז !"…
,היינט דעם ככוד, װאָס מיר, אידען, האַנען דאַרטע! קיין אומה ולשון איז דאָרט ניט אַװי געהויכעו, געהויכט און געי
